Een definitie van duisternis die wordt toegewezen aan Albert Einstein, u weet wel.
In een discussie met zijn prof over geloven en over dingen die je niet ziet maar toch bestaan, zou hij het volgende hebben gezegd:
“En wat aangaande duisternis, professor? Bestaat er zoiets als duisternis?”
Prof: “Ja. Wat zou de nacht zijn als er geen duisternis is?”
Einstein: “U heeft het weer fout, mijnheer. Duisternis is de afwezigheid van iets. Je kunt flauw licht hebben, en normaal licht, helder licht, groot licht… Maar als je niet onophoudelijk licht hebt, dan heb je niets en dat wordt duisternis genoemd, is het niet? In werkelijkheid is duisternis niet iets. Als het er zou zijn, zou u in staat zijn om duisternis donkerder te maken, niet waar?”
Wat een mooie omschrijving van wat duisternis is. We herkennen daar ook de diepere geestelijke betekenis van duisternis in. Het duistere, dat is daar waar Gods licht niet aanwezig is of kan zijn. Waar je duisternis voelt, mis je Gods aanwezigheid.
Als kinderen van God hebben we Zijn Geest en dus Zijn licht in ons. Waar we ook zijn of gaan, we zullen het duister verlichten. Er hoeft maar een straaltje licht een donkere kamer in te vallen en de kamer is niet meer pure duisternis.
Jezus zegt in Mattheüs 5 dat wij het licht van de wereld zijn. Ons licht is niet bedoeld om wegstopt te worden maar om helder, breed en wijd te schijnen. Ons licht schijnt als we de werken doen die Hij verlangt dat we zouden doen. “U bent het licht van de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen zijn. En ook steekt men geen lamp aan en zet die onder de korenmaat, maar op de standaard, en hij schijnt voor allen die in het huis zijn. Laat uw licht zo schijnen voor de mensen, dat zij uw goede werken zien en uw Vader, Die in de hemelen is, verheerlijken.”
Ik denk dat we echte, helse duisternis op aarde nog niet gekend hebben. Ook al zijn er genoeg gebeurtenissen en plaatsen die je niet anders dan verschrikkelijk kan noemen. Toch was God daar ook, ook al kunnen wat dat niet bevatten, begrijpen of uitleggen.
God blijft zich over ons ontfermen totdat Zijn eindoordelen over deze aarde en haar bewoners komen. Hij blijft genadig en barmhartig ons Zijn liefde betonen. “…want Hij laat Zijn zon opgaan over slechte en goede mensen, en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen” (Matt. 5:45b).
Echt verlaten zijn van Gods aanwezigheid hier op aarde, kan denk ik alleen Jezus ervaren hebben toen hij uitriep “Mijn God, Mijn God! Waarom hebt U Mij verlaten?”.
Echte helse duisternis kunnen we enkel ervaren bij de totale afwezigheid van Gods Geest. Wat moet dat verschrikkelijk zijn.
Een tekst die daar volgens sommigen naar verwijst is 2 Thessalonisenzen 2: 6-7: “Dan weet u ook wat hem nog tegenhoudt en dat hij pas zal verschijnen op de voor hem vastgestelde tijd. Hoewel in het verborgene de wetteloosheid nu al werkzaam is, moet eerst degene die hem tegenhoudt verdwijnen. Pas dan verschijnt hij – en dan zal de Heer Jezus hem doden met de adem van zijn mond en vernietigen door de aanblik van zijn komst.”
Sommigen zeggen hierover dat Jezus pas kan terugkomen naar de aarde als degene die de wetteloze nu nog tegenhoudt, verwijderd is. Degene die tegenhoudt zou dan duiden op de Heilige Geest. De aanwezigheid van de Heilige Geest houdt de grote doorbraak van de wetteloze tegen.
Er zijn ook andere verklaringen voor deze tekst. Maar ik kan me goed voorstellen, dat als God Zijn Geest van deze aarde zou wegnemen, het hier zo verschrikkelijk zal worden dat we ons er geen voorstelling van kunnen maken.
Nu al wordt het duistere steeds duister. De wereld schuift steeds verder af tot een opstandige goddeloze plek waar er geen ruimte meer is voor God, noch Zijn gebod. Laten wij dan, nu het nog kan en het zo hard nodig is, ons licht laten schijnen voor de mensen opdat onze Hemelse Vader geprezen zou worden. Zijn liefde is nu zo hard nodig!
“Zolang het dag is, moeten we het werk doen van hem die mij gezonden heeft; straks komt de nacht en dan kan niemand iets doen. Zolang ik in de wereld ben, ben ik het licht voor de wereld” (Johannes 9:4-5).
Op het tweede gezicht... 