Je wacht op een betere gezondheid.
Je wacht op een andere woning, op ander werk, op een nieuw leven,…
En het wachten is… lang…
Wachten op nieuw leven
De Israëlieten moesten ook wachten.
– 40 dagen op Mozes, toen hij God ontmoette op de berg Horeb.
– 40 jaar, toen God hen aan de drempel van het Beloofde Land toch terug de woestijn in stuurde.
En wat deden ze in die wachttijd?
Tijdens hun wachttijd bij de berg Horeb lieten ze Aäron het gouden kalf bouwen. Want “ze wisten niet wat er van Mozes gekomen was”.
Alleen Jozua – die met Mozes mee de berg op geklommen was en ergens halverwege wachtte – bleef trouw wachten en volharden.
Wat zou hij die 40 dagen op de berg gedaan hebben?
In die 40 jaar wachttijd in de woestijn ontstond er een nieuw volk. Een nieuwe generatie die wél het Beloofde Land in mocht.
Wat is jouw Gouden Kalf?
In wie herken jij je?
Jozua, die trouw bleef en volhardend de juiste weg koos? Of kies je voor het gouden kalf van deze tijd: het gemak, het genot dat je langs alle kanten wordt aangeboden maar uiteindelijk niet de voldoening geeft die je zoekt?
Blijf je zoals David trouw aan God, ook in moeilijke tijden? Hij werd gezalfd als koning, maar hij was het nog lang niet. Zijn vormingsschool begon toen nog maar. En hij hield vol. Bleef dicht bij God. Schreef prachtige Psalmen. Stortte al zijn moeiten, verdriet en pijn aan de voeten van Zijn God uit. Hij trok op met een bende uitgestoten mannen van de ene naar de andere schuilplaats, wachtend op het moment dat God hem zou geven wat Hij hem had toegezegd. Het koningschap.
David wacht op Gods tijd voor hem
Durf je een Jozef te zijn die hoopvolle dromen kreeg maar eerst een lange en moeilijke weg van vernedering en eenzaamheid moest gaan voordat deze beloften vervuld werden.
Wil je op Jezus gelijken, die zich richtte op de vreugde die voor Hem lag? Daardoor kon hij de pijn, het verdriet, de vernedering en de eenzaamheid lijdzaam dragen. Hij bad dat de lijdensbeker hem voorbij mocht gaan. Maar dat kon niet. En Hij nam de beker uit de handen van de Vader aan en dronk hem leeg… Tot op de bodem.
Laten we op de drempel van ‘ons’ Beloofde Land niet terug de woestijn in gestuurd moeten worden omdat we niet leerden wat we hadden moeten leren om het Beloofde te kunnen ontvangen. Of omdat we niet begrepen of niet zagen dat met Hem en in Hem alle dingen mogelijk zijn voor wie gelooft.
- Wat doe jij in je wachttijd?
- Welke dingen zou God je hier en nu willen leren, met het oog op jouw toekomst?
- Wil jij de pijn erbij nemen om te komen tot Zijn hoger doel met jou ?
Op het tweede gezicht... 