Pas geleden hoorde ik iemand in de wachtkamer van het ziekenhuis zeggen: “Weet je dat we eigenlijk ons hele leven zitten te wachten? Mijn vrouw wacht op mij tot ik weer thuis ben. Ik wacht op de dokter,..” En ga zomaar door. Iedereen wacht wel op iemand of iets die op haar/zijn beurt ook weer op iemand of iets wacht…

Niet vrolijk
Van (het vooruitzicht op) wachten worden we doorgaans niet zo vrolijk. Wachten in het ziekenhuis, bij de dokter, aan het verkeerslicht, wachten op de bus, de trein die weer eens vertraging heeft. Wachten op iets wat je beloofd is, wachten op werk, wachten op anderen… Het kan heel wat frustratie geven!

Gisteren mocht ik met mijn oudste zoon een paar rollen gratis vuilniszakken ophalen in de sporthal hier in de buurt. Er is een nieuw soort vuilniszak ingevoerd en alle inwoners krijgen éénmalig een paar rollen gratis. Ook daar was het weer aanschuiven. Een lange rij van mensen stond tot buiten toe langzaam aan te schuifelen om de paar rolletjes in ontvangst te nemen. Gelukkig zat er redelijk beweging in de rij waardoor we binnen het halfuur geholpen waren. Ik moest ondertussen denken aan de burgers in andere landen die in het kader van verkiezingen vaak uren moeten wachten om hun stem uit te kunnen brengen. Dan valt het hier vaak nog mee, niet?

Bijbels wachten
Wachten is ook een Bijbels thema. Er wordt heel wat ‘af-gewacht’ in de Bijbel. We worden opgeroepen om te wachten: op antwoorden, op de vervulling van beloften, op openbaring, op de wederkomst, enz.

Een grote held in het wachten was zeker Abraham. Hij moest met zijn vrouw 25 jaar wachten op zijn beloofde zoon!  In Genesis 15:5-6 lezen we dat de HEERE Abraham naar buiten leidde en zei: Kijk toch naar de hemel en tel de sterren, als u ze kunt tellen. En Hij zei tegen hem:  Zo talrijk zal uw nageslacht zijn. En hij geloofde in de HEERE, en Die rekende hem dat tot gerechtigheid.
Hij zou een groot nageslacht krijgen zo omvangrijk als het aantal sterren aan de hemel en het zand aan de over van de zee (Genesis 22:17). Maar er volgende nog vele, vele jaren voordat ze zich mochten verblijden over de geboorte van Izaäk. Abraham was toen 100 jaar en zijn vrouw 90!

Het geloof (zijn hoopvolle verwachting en vertrouwen) van Abraham wordt in het Nieuwe Testament verschillende keren aangehaald. Door het geloof heeft Abraham, toen hij door God op de proef gesteld werd, Izak geofferd. En hij, die de beloften ontvangen had, heeft zijn eniggeborene geofferd. Tegen hem was gezegd: Dat van Izak zal uw nageslacht genoemd worden. Hij overlegde bij zichzelf dat God bij machte was hem zelfs uit de doden op te wekken. En hij kreeg hem als het ware daaruit ook terug (Hebreeën 11:17-19).  Ook in Romeinen 4: 3,9, 18, 22 en Galaten 3:6 en Jakobus 2:23 wordt het geloof van Abraham genoemd. God zag Abraham als een oprecht en rechtvaardig mens.

Ook het volk Israël moest nog wel eens wachten. Bijvoorbeeld op Mozes die 40 dagen en nachten op de berg Sinaï verbleef om de stenen platen met de wetten en geboden van de HEER te ontvangen. Het volk wachtte lang op Mozes. Toen hij maar niet van de berg afkwam, eisten ze van Aäron een nieuwe God die voor hen uit zou gaan (Exodus 32:1). Het volk kon het geduld niet opbrengen om op Mozes te wachten. De plaatsvervangende leiding durfde geen weerstand te bieden. De gevolgen waren dramatisch.
Later moest het volk door hun gebrek aan vertrouwen en geloof in God 40 jaar door de woestijn zwerven in plaats van naar het Beloofde Land te mogen gaan. Wat een zware straf voor een gebrek aan vertrouwen en geloof in de almacht, kracht en voorzienigheid van de Here God. Die hadden ze voordien nochtans vaak mogen ervaren. Maar hoe zijn wij…?
Als God zich openbaart en ons – op een soms wonderbaarlijke wijze – voorziet, hangt daar een prijskaart aanvast. Zijn almacht ervaren hebben en Hem even later toch weer verzoeken door niet vertrouwen op Zijn voorzienigheid, kan grote gevolgen hebben. Een hele generatie Israëlieten zou die prachtige belofte van de beërving van het Beloofde Land  nooit in vervulling zien gaan.

Er zijn nog momenten van wachten beschreven in de Bijbel.
Zo moet Saul zeven dagen wachten op Samuel in Gilgal, wanneer hij als koning gezalfd is (1 Samuel 10:5-10). Pas dan krijgt hij van Samuel te horen wat hij verder moet doen.
Wij moeten soms ook wachten – soms heel lang – voordat de Here God ons duidelijk maakt hoe we verder moeten, welke weg we moeten inslaan.
Ook Jezus wacht! Hij wacht ‘op het tijdstip dat Zijn vijanden tot een voetbank voor Zijn voeten gemaakt worden’ (Hebreeën 10:13).

Waarom wachten?
Er zijn veel prachtige teksten waarin we worden aangemoedigd te wachten. Voor mij gaat dit wachten op de Here samen met ‘het van Hem verwachten’. Ons uitstrekken naar Hem. Met volle verwachting uitzien naar wat Hij gaat doen! Dit gaat gepaard met een instelling van hoop en geloof dat Hij zijn beloften zal waarmaken en ons nooit zal loslaten noch verlaten.

In Psalm 104:27 en 145: 15 staat er dat Hij de ogen van allen die wachten op Hem in voedsel wil voorzien en ons wil verzadigen. De  ogen van allen wachten op U, U geeft hun hun voedsel op zijn tijd. U doet Uw hand open en verzadigt al wat leeft, naar Uw welbehagen.

God zorgt voor ons. Zij goedheid is elke dag weer nieuw. Hij is trouw. Onze ziel mag op Hem hopen want Hij is goed voor wie Hem verwacht. Mijn deel is de HEERE, zegt mijn ziel, daarom zal ik op Hem hopen. Goed is de HEERE voor wie Hem verwacht, voor de ziel die Hem zoekt. Goed is het te hopen en stil te wachten op het heil van de HEERE (Klaagliederen 3: 24-26). Een prachtig hoofdstuk trouwens, om zelf nog eens rustig te lezen.

Waarom wachten en uitzien naar de Here God? Omdat Hij zal horen en redding brengt, zegt Micha.  Maar ik, ik blijf uitzien naar de HEER, ik blijf hopen op de God die mij redding zal brengen. Hij zal mij horen, mijn God (Micha 7:7).

Hij zal recht doen aan Zijn kinderen die dag en nacht tot Hem roepen! Zal God dan geen recht doen aan Zijn uitverkorenen, die nacht en dag tot Hem roepen, hoewel Hij hen soms lang laat wachten? Ik zeg u dat Hij hun met spoed recht zal doen. (Lukas 18:7) 

Hij zal ons hart sterk maken als we op Hem verwachten. hij zal ons een hulp zijn. Hoor, HEERE, mijn stem als ik roep; wees mij genadig en antwoord mij. Mijn hart zegt tegen U wat U Zelf zegt: Zoek Mijn aangezicht. Ik zóek Uw aangezicht, HEERE, verberg Uw aangezicht niet voor mij. Wijs Uw dienaar niet af in toorn, U bent mijn hulp geweest; laat mij niet in de steek en verlaat mij niet, o God van mijn heil. Wacht op de HEERE, wees sterk en Hij zal uw hart sterk maken; ja, wacht op de HEERE (Psalm 27: 7-9, 14).

Als we op Hem wachten zal hij ons verheffen om de aarde te bezitten. Hij zal ons ‘aanzien’ en ‘grondbezit’ geven, of ‘je het land in bezit geven’ staat er in andere vertalingen. Wacht op de HEERE en houd u aan Zijn weg. Dan zal Hij u verheffen om de aarde te bezitten; u zult zien dat de goddelozen worden uitgeroeid. (Psalm 37:34).

Hij heeft zelfs onvoorstelbare dingen voor ons in petto. Zegeningen en gaven waar niemand op zou komen, die niemand kan bedenken. Als we maar op Hem willen wachten. Toen U ontzagwekkende dingen deed, die wij niet verwachtten, daalde U neer; voor Uw aangezicht smolten de bergen weg. Ja, van oude tijden af heeft men het niet gehoord, men heeft het niet ter ore genomen en geen oog heeft het gezien, behalve U, o God, wat Hij doen zal voor wie op Hem wacht. U ontmoet wie zich in U verblijdt, wie gerechtigheid doet, wie op Uw wegen aan U blijven denken (Jesaja 64:3-5).

Volharding
Tot slot, wachten gaat samen met volharding! Gods Woord roept ons op te volharden. Wachten maken daar onderdeel van uit. Wachten kost soms veel volharding. Kijk maar naar Abraham. Maar die volharding versterkt en verdiept ons geloof. Ons vertrouwen in Hem zal bevestigd worden. Zelfs de Here Jezus moest gehoorzaamheid leren doorheen de pijn en het lijden dat hij doormaakte. Hij moest volharden en verleidingen weerstaan, laat staan wij! Ook al was Hij de Zoon van God, toch moest hij werken aan zijn relatie met de vader en zijn geestelijk leven onderhouden. Als 12-jarige was hij in de tempel daar al mee bezig. Zijn geestelijk leven was er niet zomaar. Hij moest er voor knokken om te kiezen om de wil van Zijn Vader te volbrengen.

Het wachten op Hem, hoe pijnlijk en tergend soms ook, heeft dus een vernieuwende, heilzame werking op ons. Het verdiept ons vertrouwen op Hem, mits we dat proces IN Hem ondergaan. Als we vervallen in bitterheid, boosheid, depressie en verwijten naar God, zal het wachten ons niets opleveren. Dan kan Hij niet tot Zijn doel komen. Laten we in stil en vast vertrouwen en ons aanklampend blijven uitstrekken naar wat Hij wil en gaat doen! Wij zullen zien wat Hij doet voor wie op Hem wacht (Jesaja 64)! We zullen Hem ontmoeten!

Goed is het te hopen en stil te wachten op het heil van de HEERE!