Wat een getuigenis!

construction-workerBij onze overburen wordt er hard gewerkt. Hun duplex-woning wordt grondig gerenoveerd. Ramen er uit en nieuwe er in. De muren worden opnieuw bepleistert. Het elektriciteitsnetwerk is vervangen. Elke dag ziet het er mooier uit.

Een verbouwing als een ander, ware het niet dat het team dat het werk verricht, opvalt door hun manier van werken. Ze werken met een man of drie aan de klus. Diegene die de ploegbaas lijkt te zijn, valt op door zijn enthousiasme en energie. Je ziet de andere collega’s met dezelfde gedrevenheid mee werken aan de klus. Deze morgen, met het energievolle, warme zonlicht op hun hoofden, hoorde ik alweer schatergelach vanaf de overkant.

Gisteren zag ik hoe de ploegbaas onze andere buurvrouw, die aan de wandel was met haar hondje, even aansprak. Er volgde een lang gesprek waarbij de vrouw, die behoorlijk in de problemen zit, haar hart leek te luchten. De ploegbaas moest weer aan de slag, maar de buurvrouw had kennelijk aangevoeld dat dit een man was waar ze even haar hart kon luchten. Een man met wie ze even haar frustraties kon delen.

Wauw, wat een bijzondere man die anderen zo weet te motiveren en die vanuit zijn houding en gedrag mensen het gevoel geeft er voor hen te zijn. Wat een getuigenis voor zijn bouwbedrijf. Je wordt vanzelf geïnteresseerd om eens te praten met die mannen. Vanwaar dat plezier in hun werk? Hoe komen ze aan die mentaliteit? Wie is die man dat hij als bouwvakker toch zo sociaal ingesteld is?

graanhalmAl eerder schreef ik over het licht en het zout dat wij in deze wereld mogen zijn. Vaak hebben wij geen idee van onze invloed en ons getuigenis. We zijn te weinig bewust van hoe we overkomen door onze houding, ons spreken, ons zwijgen en ons gedrag. Maar weet dat we meer invloed hebben dan we denken! Als je al ziet hoe zo’n ploegbaas indruk maakt door zijn gedrag, zonder dat ik een woord met hem heb gewisseld! Reken maar dat we invloed hebben, en dat begint met ons gedrag en bij nadere kennismaking; ook door onze woorden.

Ik weet nog dat er een koppel tot geloof kwam, alleen doordat mijn ouders gearmd door onze woonwijk wandelden. En dat was ook zonder een woord gesproken te hebben.

Onze tegenstander, die ons probeert neer te halen met negatieve gedachten, gedachten van wanhoop en uitzichtloosheid, heeft niets liever dan dat we niet geloven in onze invloed. Hij fluistert in dat je niets voorstelt, je niets betekent, je niets bereikt, je een hopeloos geval bent. Maar geloof dat niet! Vlucht naar de waarheid en omarm wat de Hemelse Vader over je zegt. Dat lees je in Zijn liefdesbrief aan ons: de Bijbel. Jij bent wél van betekenis, je hebt wél invloed: zowel op je eigen leven als op dat van een ander! Jij bent het zout en het licht dat Hij wil inzetten in jouw omgeving; je gezin, je relatie, je werk, je buurt, je kerk…

Wees bemoedigd en gesterkt! Leef dicht bij Hem en vanuit Zijn kracht en liefde, en je zál een getuigenis zijn, ook al zeg je geen woord…

Lees in dit verband ook de artikels ‘Geen leven zonder zout!’ https://ophettweedegezicht.wordpress.com/2014/03/08/geen-leven-zonder-zout/ en ‘Duisternis: de afwezigheid van licht.’ https://ophettweedegezicht.wordpress.com/2014/03/14/duisternis-de-afwezigheid-van-licht/.

Geen leven zonder zout!

rijst suiker zoutOnze jongste had onlangs nog eens een fikse buikgriep. Dat gaat niet ‘in je kouwe kleren zitten’!
Een paar dagen lang hield hij niets binnen. Armzalig gekerm vanaf de bank, smekend om water. Maar dat mochten we maar heel gedoseerd geven. Het had geen dag langer mogen duren of het was een ziekenhuisopname geworden.
Een laatste poging om de machine weer op gang te krijgen, was het poedertje: een glucose-zoutoplossing met rijst. Wat zo’n brouwseltje toch kan doen. Het waren dé grondstoffen die zijn lichaampje nodig had. In de volgende uren leefde hij snel weer op!

Een mens kan naast water (vocht) niet zonder suiker en zout. Dat was duidelijk te zien na een paar dagen van ‘niets meer binnenhouden’. De levenskracht verdwijnt en er blijft een ellendig hoopje zielig leven over. Wat zijn we toch kwetsbaar als mens.

Het nut van zout
Maar waar is dat zout dan eigenlijk goed voor? Deskundigen omschrijven het zo. “Natrium heeft in het lichaam een aantal functies, zo regelt het de water- en zouthuishouding. De verhouding tussen de hoeveelheid water en de hoeveelheid zout in het lichaam wordt geregeld door de nieren. Daarnaast regelt natrium de zuurgraad van de weefselvloeistof. Ook zorgt natrium voor het doorgeven van zenuwprikkels en het samentrekken van de spieren. Een andere functie van natrium, in samenwerking met kalium, is het regelen van de bloeddruk.”*

Dus, zout heeft een belangrijke rol in ons lichaam.  Zo hebben wij als kinderen van de Here God ook een heel belangrijke functie binnen Zijn lichaam, maar ook in onze omgeving (dat zijn ook diverse levende systemen of organismen). Ook al voelt en lijkt dat misschien niet zo.

Jezus zegt ons dat wij het zout van de aarde zijn. Wij moeten ervoor zorgen dat de krachtige eigenschappen van zout een realiteit worden (en blijven) in de wereld rondom ons. Wij moeten de wereld bewaren tegen bederf. Wij zijn smaakmakers in deze ‘verflauwende’ wereld. Maar we zorgen ook voor een goede werking van het levende lichaam, Zijn gemeente. Maar dus ook in onze samenleving hebben we die functie. We zorgen ervoor dat de samenleving reageert op ‘zenuwprikkels’ en de ‘spieren in actie komen’. Die gezonde en normale werking van kerk en samenleving, daar moeten wij ons voor blijven inzetten.

Een tekort aan natrium zorgt ervoor dat zenuwprikkels niet meer doorgeven worden, leerden we. Als wij als zout-zijnde onze functie dus niet meer vervullen, zien we afstomping en apathie in de samenleving. De prikkels om de gewenste reacties uit te lokken, vallen stil door het gebrek aan zout. De samenleving (als lichaam bekeken) functioneert niet meer zoals het zou moeten. De spieren, die maken dat we functioneren zoals het moet en zoals gewenst, verstijven. Ze worden niet meer aangestuurd. Het lichaam kan niet meer doen waarvoor het bedoeld is.

suikerJezus zegt: U bent het zout van de aarde; maar als het zout zijn smaak verloren heeft, waarmee zal het gezouten worden? Het deugt nergens meer voor dan om weggeworpen en door de mensen vertrapt te worden” (Mattheüs 5: 13, zie ook Lucas 14:34 en Marcus 9: 49 en 50).

Hoe zijn wij dan zout?
We kunnen in deze wereld, in onze samenleving enkel de functie van zout vervullen door de Heilige Geest die in ons woont. Die stelt ons in staat te reageren tegen onrecht, verbittering, verharding, tegen a-sociaal gedrag, tegen wraak en uitstoting, enz.
Van nature hebben we nog steeds vaak de neiging ‘ons vlees’ te volgen. Als iemand ons kwetst of ons afwijst, reageren we ons direct af en zetten die persoon op z’n plaats. Of we vallen terug in een slachtofferhouding. Als we ons niet erkend en bewonderd voelen, gaan we die erkenning en waardering zoeken. En niet altijd op een mooie manier. Als we denken gelijk te hebben maar dat toch niet blijken te hebben, is het moeilijk dat toe te geven. Als we te snel oordeelden maar de waarheid toch anders bleek, is het moeilijk dit te erkennen.

Maar als wij zout zijn in ons gezin, in de kerk, in onze omgeving en op onze werkplek, worden we smaakmaker en sterkhouder. We zullen het goede versterken en bescherming bieden tegen bederf en achteruitgang. We zullen ervoor zorgen dat die systemen (lichamen) beter functioneren. Ledematen zullen functioneren waarvoor ze bedoeld zijn. Maar pas op, niet wij maar enkel Hij kan dit door ons heen bewerkstelligen.

We bewandelen de smalle weg. Het kost moeite en pijn om dat zout te zijn, want we moeten sterven aan onszelf. Maar als we het goede doen en de mensen die ons vijandig gezind zijn ‘de mond kunnen snoeren’ of hen ‘tot inzicht’ kunnen brengen, dan is het die beloning toch waard, niet?
Dat lezen we in de eerste brief van Petrus: “Leid te midden van de ongelovigen een goed leven, opdat zij die u nu voor misdadigers uitmaken, door uw goede daden tot inzicht komen en God eer bewijzen op de dag waarop hij komt rechtspreken. God wil namelijk dat u door het goede te doen onwetende dwazen de mond snoert (1 Petrus 2: 12 en 15).”

Vervullen wij die rol van zout in ons gezin, in de kerk, in onze omgeving en op ons werk?
Hoe geven we invulling aan die rol?
Proberen we dit telkens zelf voor elkaar te krijgen of gaan we hiervoor naar de Bron des Levens?  

Op welke vlakken heeft onze omgeving die bederfwerende invloed van ons nodig?
Hoe maken we dit concreet?
Op welk vlak(ken) kost het ons (nog) moeite om onze ‘zoutende rol’ op te nemen?

Leg het alles voor aan Hem die ons geeft eenvoudig weg en zonder verwijt.
Weet dat we Zijn zout zijn en de wereld ons nodig heeft, ook al krijgen we vaak een andere indruk!

*bron: http://www.zoutbeperkt.nl/rol-van-zout